మధుర రామాయణము
సుందరకాండము – 58వ సర్గము
(83వ శ్లోకము నుండి 166వ శ్లోకము సర్గాంతము వరకు)
అటుల రాక్షసస్త్రీసమూహమ్ము నిదురఁ
జెందినంత, భర్తృహితైషి సీత, దీన
వదనయై జాలిఁ గొలుపంగ వగచి, మిగుల
దుఃఖితయునయ్యు నేడ్చెఁ దద్ద్రుమము క్రింద! 5-58-83
అప్డు రాక్షస స్త్రీల మధ్యమ్మునుండి
“త్రిజట” యనెడి రక్కసి సముత్థితయునయ్యుఁ,
దక్కు దానవాంగనల, ’నిద్రలను వీడి
లెం’ డటంచును, వారల లేపె నపుడు! 5-58-84
అట్లు వారల లేపి యా యతివ, “వినుఁడు!
జనక పుత్రియు, సాధ్వి, దశరథు స్నుషయు
నైన యీ సీత నశియింప! దందుకె యిట
మిమ్ము మీరలే తినుఁడు తున్మియును వేగ! 5-58-85
ఇప్పుడే నేను నొక భయంకృతము, రోమ
హర్షణమ్మగు స్వప్నమ్మునందు, దనుజ
నాశమును, నీమె పతి గెల్పు నా యెదురుగ
జరిగినట్టులఁ గంటిఁ ద్రాసమ్ముఁ గొనుచు! 5-58-86
ఇప్పు డీ మైథిలి నిటఁ బ్రార్థింపఁ దగును!
రాఘవునినుండి యీమెయే రాక్షస వని
తలను రక్షింపఁగను సమర్థయగుఁ గాన,
నిట్లు చేయుటే సరియని, యేఁ దలఁతును! 5-58-87
దుఃఖితులునైనవారి కెందునను నిట్టి
స్వప్నమే వచ్చు నెడల, నవ్వారలకును
దుఃఖములు నన్నియును వేగ దూరమయ్యు,
నధిక సుఖము లవెన్నియో యందఁగలరు! 5-58-88
జనకు దుహిత మైథిలికిఁ బ్రాంజలిని నిడిన
మాత్రముననే ప్రసన్నయౌ మాన్య!” యనఁగ,
వినిన బాల, సీత, స్వభర్తృవిజయమునకు
సంతస మ్మంది, వేగ పుచ్చటికఁ గొనెను! 5-58-89
అంత జానకి, ”యిదియ యథార్థ మయిన,
మిమ్ము రక్షింతు!” నన, వింటి సుమ్మచటనె
సుంత విశ్రమించియు, ’సీత కింత హీన
దుస్స్థితి యొదవె; దానినిఁ ద్రుంచెద’ నని
యోచనము సేసి, నిర్వృతి నొందనైతి! 5-58-90
పిదప సీతతో భాషించు వెరవునకయి
చింతనమొనర్చి, పిమ్మట, శ్రేష్ఠులైన
పాలకులగు నిక్ష్వాకు సద్వంశ ఘనుల
సచ్చరితమును వర్ణింపసాఁగితి నయ! 5-58-91
విమల రాజర్షిగణపూజితమగు వాక్కు
మన్ముఖమ్మున వినినంత, మైథిలి వెస,
బాష్పవారిపూరితనేత్రవక్త్రయయ్యు,
నన్నుఁ గాంచుచు, నిట్లనె మన్ననమున! 5-58-92
“ఎవఁడ వీ వయ్య కపివర! యేల యిటకు
వచ్చితయ? యెట్లు వచ్చితివయ్య? రాఘ
వునకు నీ కెట్లు స్నేహమ్ము పొసఁగెనయ్య?
సకల మెఱిఁగింపు మో యయ్య సరభసమున!” 5-58-93
అనిన జానకి వచనమ్ము లాదరమున
వినియు, సంతోష మందియు, వేగిరమున
హితమితోక్తి సహిత సుసమ్మత సమరస
భావ మందించు మాటలఁ బలికితి నిటు! 5-58-94
“దేవి! నీ భర్తకు నెర వందించు ప్రతిన,
ఘన బలుఁడు భయంకర పరాక్రముఁడునైన
వానరేంద్రుఁడౌ సుగ్రీవుఁ డూనియుండె,
మైత్రిపూర్వకమైన సమ్మాన మెసఁగ! 5-58-95
కడఁగి యిటకు వచ్చిన నన్ను ఘనయశుఁడగు
నట్టి సుగ్రీవు భృత్యుగా నరయు మమ్మ!
శ్రమము నందక కృత్యముల్ సలుపు రాఘ
వుండు నిను వెదుకఁగఁ బంపె దండిగ నను! 5-58-96
ఓ యశస్విని! యిలఁ బురుషోత్తముఁడును
శ్రీయుతుఁడగు దాశరథియె, శ్రేష్ఠవైన
నీకు గుఱుతుగాఁ జూపింప నిశ్చయించి,
స్వయముగా నుంగరము నిచ్చె రయముగాను! 5-58-97
తల్లి! యా కారణమున నీ దయనుఁ గోరు
చుంటి నో యమ్మ! యాజ్ఞప్తి నొసఁగుమమ్మ!
నిన్ను రామలక్ష్మణుల సన్నిధినిఁ జేర్తు!
నేమి సేయంగ వలయు నే నిపుడు చెపుమ?” 5-58-98
జనక సుత సీత నాదు వచనములు విని,
విషయమును గ్రహించియుఁ, దాను ప్రేమమీఱ,
ముద్దుటుంగరముం గొని, మురిసిపోయి,
“రాఘవుఁడు రావణుం జంపి, రయముగాను,
నన్నుఁ గొనిపోవుఁగాక!” యన్నది తిరముగ! 5-58-99
అపుడు పూజ్య, నిర్దోషయౌ యవనిజకును
శిరము వంచియుఁ బ్రణమిల్లి, శీఘ్రముగను
“రాఘవునకు నాహ్లాద సంప్రాప్తదత్త
మౌ యభిజ్ఞాన మొకటి యి” మ్మంటి నేను! 5-58-100
“శ్రేష్ఠమైన శిరోమణిన్ స్వీకరించి,
యిచ్చుచో, మహాబాహుండు, నినకులుండు
దీనిఁ గని, మెచ్చుకొనుచును, ధీరత నిను
నాదరించు నో పావని, యతిముదమున!” 5-58-101
అని పలికి వరారోహయౌ యవనిజ నిజ
శీర్షరత్నమ్ము నిచ్చియు క్షిప్రముగను,
మిగుల నుద్విగ్నయై నాకు మేలిమినిడు
సరణి సందేశ మిడె సద్వచస్సుతోడ! 5-58-102
అట్టి సందేశమును నేను సావధాన
చిత్తమున విని, మది మిమ్ముఁ జేర, జనక
జాతకునుఁ బ్రదక్షిణమిడి, సరభసమున
బయలుదేరఁగఁ బూనితి వనమునుండి. 5-58-103
స్వచ్ఛమతి సీత యెదియొ నిశ్చయముఁ గొనియు,
మఱల ననుఁ బిల్చి, నాతోడ మాటలాడె;
“మారుతీ! నీవు రామునిఁ జేరి, పలుకు
లొప్ప, నాదు వృత్తాంతమ్ముఁ జెప్పుమయ్య! 5-58-104
నీదు మాటల నప్పుడు నిశ్చల మతి
వీరులౌ రామలక్ష్మణుల్ విన్న పిదపఁ,
దాము సుగ్రీవ సహితులై త్వరితముగను
నిటకు వచ్చెడునట్లొనరింపుమయ్య! 5-58-105
వారు రాకున్న నాదు జీవనము రెండు
మాసములు మాత్ర మిచటఁ బెంపారును! నటు
వెనుక రఘురాముఁ డిల నన్నుఁ గనఁగలేఁడు,
నే ననాథగ నిట మరణించు కతన!” 5-58-106
ఆ దయామయ వాక్కు విన్నంతలోన
మిగులఁ గోపమ్ము నాలోన మెక్కొనఁగనె,
పిదపఁ జేయంగఁదగిన చెయిదము లెవియొ
చింతనము సేసితిని నేను స్థిమితముగను! 5-58-107
అపుడు నా మెయి ఘనపర్వతాకృతిఁగొన,
నెదిగిపోయితి! మదిని యుద్ధేప్సితమ్ము
కడలుకొనఁగాను, తద్వనక్షయము సేయఁ
గృత్యముల మొదలిడితిని క్షిప్రముగను! 5-58-108
వికృత వదనలౌ రక్కెస వెలఁదులంత
నిద్రనుండియు మేల్కాంచి, నివ్వెఱఁగునఁ
బాఱిపోయెడి మృగములు పక్షులు గల
వృక్షషండమ్మునుం గాంచి, భీతిలిరయ! 5-58-109
అంత వార లా యా ఠావులందునుండి
వచ్చి, ననుఁ జూచి, వేగమే వారి ప్రభువు
రావణునిఁ జేరి, యచట సంప్రాప్తమైన
నాదు కృతముఁ గూర్చియుఁ జెప్పినా రతనికి! 5-58-110
“ఓ మహాబల! రాజ! మహోన్నతమగు
నీ పరాక్రమ మ్మెఱుఁగక, నీచమైన
వానరమ్మొండు, చొరరాని వనమునందుఁ
జొచ్చి, భగ్న మ్మొనర్చెను చూడుమయ్య! 5-58-111
ఓ మహారాజ! నీ కిట్టు లోగొనర్చి
నట్టి దుర్బుద్ధియౌ క్రోఁతి, కత్యయమ్ము
కలుగు నట్టులుగాఁ జేయఁగాను వేగ
నతనిఁ జంపంగ భటులకు నాజ్ఞ నిండు!” 5-58-112
వారి మాటలు వినిన రావణుఁడు వేగ,
తన మనోఽనుగులనఁగనుఁ దగు భటులను
నంపె నేనున్న వనమున, కచటి నాదు
కృతములన్నియు నరికట్టఁ గినుకఁ బూని! 5-58-113
శూలముల ముద్గరమ్ములఁ గేలఁ దాల్చి,
వనమునకు నేఁగుఁదెంచిన భటు లెనుఁబది
వేలమందితోఁ బోరియు, వేగ నేను,
నాదు పరిఘచేఁ జంపితి మోఁది మోఁది! 5-58-114
అటుల నాచేత హతులైన యసురభటులు
కాక, తక్కిన భటులు శీఘ్రముగఁ జనియు,
“రాజ! నీ సైన్యమంతయు మ్రందె!” ననుచు,
రావణునకుఁ జెప్పిరి వివరమ్ముగాను! 5-58-115
షట్పాది:
వారు చనఁగానె, నా మదిన్ వఱలఁగ నొక
బుద్ధి, యచ్చటి యుద్యానమునను నున్న
చైత్యహర్మ్యాక్రమముఁ జేసి, స్తంభముఁ గొని,
రక్కసులఁ జంపియును నేను క్రమముగాను,
లంకకే నగయైన హర్మ్యము నడఁచితి! 5-58-116
పిదప దశకంఠుఁ డెంతయో బెడిదపుఁ బొడ
గల్గు రక్కసులనుఁ గూడి కనలు, ఘన ని
శాటుఁడగు ప్రహస్తుని సుతు జంబుమాలి
నాన సేసెను ననుఁ గూల్ప నతి రయమున! 5-58-117
ఆ మహాబల సంపన్ను నసురుని రణ
కోవిదుని ననుచరులతోఁ గూడినట్టి
జంబుమాలినిఁ బరిఘచేఁ జంపితి నతి
ఘోరముగ నప్డు యుద్ధానఁ గ్రుద్ధుఁడనయి! 5-58-118
వాని మరణ వార్తను విని పంక్తికంఠుఁ
డప్పు డతిబలులగు సచివాత్మజులను
కాలిబంటుల తోడుతఁ గదనరంగ
మునకు నంపెను నను నెదుర్కొనఁగ వేగ! 5-58-119
వారి నందఱఁ బరిఘచేఁ బార్పర సద
నమున కే నంపఁగా, రావణ ప్రభుండు
మంత్రిపుత్రుల మృత వర్తమానము విని,
శూరులౌ పంచ వాహినీశులనుఁ బంపె! 5-58-120
నేను సైన్య సహితులు మంత్రిసుతులైన
వారి నందఱఁ జంపఁగాఁ, బంక్తికంఠుఁ
డటు పిదప, మహాబలుఁడగు నక్షుని, దను
జ యుతముగ నంపె నాతోడి జగడమునకు! 5-58-121
వాని, మందోదరీ సుతు, ప్రధన పండి
తు, గగనోత్క్రాంతు, ఖేటశస్త్రుఁడగు నక్షు,
కాళులం బట్టి వేగమ్ముగాను నూఱు
మాఱులం ద్రిప్పి, నేలనుం బడఁగఁగొట్టి,
పిండిగాఁ జేసి, చంపితి వీరమునను! 5-58-122
ఆ దశాననుఁ, డనిసేయ నటకు వచ్చి
నట్టి యక్షకుమారుఁ డీ హనుమవలన
హనువు నందిన వార్తను వినియు, మిగులఁ
గ్రుద్ధుఁడై, యుద్ధ దుర్మద బద్ధు నింద్ర
జిత్సమాఖ్య సుతుని నిదేశించె ననికి! 5-58-123
నేను దనుజ సైన్యమును మ్రందించి, దనుజ
పుంగవుని మేఘనాదునిఁ బోరునందు
విగత బలునిగా నొనరించి, మిగుల సంత
సమ్ము నందితి నప్పుడు సమర భువిని! 5-58-124
ఆ మహాబాహు, నతిబలుండయిన యింద్ర
జిత్తును, మదోత్కటుల నురసిలుల వెంట
నిడియు, నెంతయో నమ్మి, జగడ మొనర్పఁ
గాను రావణుండే యంపెఁ గదనమునకు! 5-58-125
అట్టి యింద్రజితుఁడు స్వీయ ధట్ట నాశ
మునుఁ గనియు, నన్ను మార్కొనఁగను నశక్తుఁ
డనను విషయమ్ము నెఱిఁగియుఁ, దాను ననుఁ ద్వ
రితముగాను బ్రహ్మాస్త్ర బంధితునిఁ జేసె! 5-58-126
పిదప నా రాక్షసులు నన్ను పెద్ద త్రాళ్ళ
చేతఁ గట్టియు, దానవ శ్రేష్ఠుఁడైన
రావణుని చెంత కతిబల్మి లాఁగికొనుచుఁ
దీసికొనిపోయి నిలిపిరి తిరముగాను! 5-58-127
దుష్టబుద్ధియౌ పంక్తివక్త్రుండు చూచి,
“పదరి యీ లంక కెందుకు వచ్చితీవు?
దనుజులను నట్టు లెందుకు తునిమినా?” వ
టంచుఁ బ్రశ్నించె నన్నప్పు డాగ్రహమున! 5-58-128
షట్పాది:
అందులకు నేను “ సీతకై యట్టి పనులు
నేను సేసితి” నంచు నంటినయ! యటులె
“దానవేంద్ర! సీతనుఁ జూడఁదలఁచి నీదు
భవనమున కేను నిట్టుల వచ్చి! తేను
వాయునందనుండను! నాంజనేయ నామ
కుఁడగు వానరుండను!” నని నుడివితినయ! 5-58-129
“క్రోఁతినగు నేను శ్రీరామదూత! నటులె
భానుజుని సచివుండను! నేను రామ
దౌత్యమునకయి నీదు చెంతకునుఁజేర
వచ్చితిని రాజ!” యనుచునుఁ బలికితినయ! 5-58-130
“మహిత తేజస్వి, సూర్యకుమారుఁడు నిను
క్షేమ మడిగియు, ధర్మార్థకామములకు
నానుకూల్యమౌ, హితకరమౌ వచనము
నీకు నంపె” నటంచునుం దెలిపితినయ! 5-58-131
“ఉన్నతములైన వృక్షమ్ములున్న ఋశ్య
మూకపర్వతమ్మందునఁ బొదలునపుడు,
రణపరాక్రముండైనట్టి రాఘవునకు,
నాకు మైత్రి చేకుఱె!” నంచు వాకొనియును; 5-58-132
“ప్రభువు రాముండు నా తోడఁ బలికె ’హనుమ!
నాదు భార్యను రాక్షసుం డపహరించె!
తద్విషయమయి సర్వవిధమ్ములుగను
నీవు మాకు సాహాయ్యమందించు’ మంచు! 5-58-133
వాలి వధఁ గూర్చి నే రామభద్రునకును
తెలిపి, ’తద్విషయమ్మున విలువగు తమ
సాయమందింపవలె’ నని, ’సమయముఁ గొన
నర్హుఁ డీ’ వంచుఁ జెప్పితి నధిప, యేను! 5-58-134
వాలి హరియింప సుగ్రీవు ప్రభుత నంత,
నట్టి సుగ్రీవు తోడ మహాప్రభుండు
నైన శ్రీరామచంద్రుండు నగ్నిసాక్షి
గాను సఖ్యమ్ము నందెను ఘనముగాను! 5-58-135
ఆ రఘూత్తముం డనిలోన నద్వితీయ
మైన యేకాశుగముచేత నట్టి వాలిఁ
ద్రుంచి, వానరేంద్రుండునౌ ప్రొద్దుఁగుఱ్ఱఁ
డైన సుగ్రీవు నప్పుడు నధిపుఁ జేసె! 5-58-136
ఇపుడు మేము శ్రీరామక్షితీశునకును
నన్నివిధముల సాహాయ్యమందఁజేయ
వలసియుండుటచేతఁ బవనజు నన్ను
నంపెనయ రాజ, తాను ధర్మానుసృతిని! 5-58-137
వీర వానరుల్ నీ యొక్క వేలములను
నేలఁబెట్టకయ మునుపె నీవు తివిరి
సాదరముగ సీతామహాసాధ్వినిఁ దన
పతికి శ్రీరామునకు నిమ్ము త్వరితముగను! 5-58-138
ఎట్టి వానరుల్, పిలుచుచో ఋభువుల దరి
నరుగఁ గందురో, యట్టి వానరుల మహిమఁ
దెలియనట్టి వారెవ్వరు దివిని, భువినిఁ?
గాన, యోచింపుమయ్య శీఘ్రముగ నీవు! 5-58-139
కీశ రాజైనయట్టి సుగ్రీవుఁ డిటులు
నీదు మ్రోలనుఁ జెప్పఁ బనిచెను నన్ను!”
ననుచు రావణు నెదుట నే ననఁగ, నతఁడు
క్రుద్ధుఁడయి కాల్పఁ జూచెఁ జక్షుశిఖి నన్ను! 5-58-140
భీతకృతుఁడు, దురాత్ముండు, వేల్పుగొంగ
యైన రావణుండును నా మహత్త్వగరిమ
నెఱుఁగకయె, నన్ను సమయింప నెఱచిమేప
రులకు నాజ్ఞప్తి నిచ్చియుఁ బ్రోత్సహించె! 5-58-141
అంత రావణానుజుఁడు, మహామతియును
నౌ విభీషణ నాముఁడు నా విషయముఁ
గూర్చి యా దనుజాధిపుఁ గోరి మిగులఁ
బ్రార్థనము సేసెఁ గరుణ పెంపారఁగాను! 5-58-142
“ఓ యసురవృషభా! యిట్లు చేయఁదగదు!
నీదు నిశ్చయ మడఁపుము! నీతి వీడి,
రాజశాస్త్రవిరుద్ధమార్గమును ననుస
రించుచుంటివి రోషానఁ, బ్రేమ మఱచి! 5-58-143
ఓయి యసురేంద్ర! రావణ! యోయి యగ్ర
జా! యిదేమయ? రాజశాస్త్రములలోన
దూతలను వధించుట యన్న నీతి యేది
యేనిఁ గంటివె? దూత వచించు వచన
మందలి యథార్థమును నీవ యరయుమయ్య! 5-58-144
అతులవిక్రమ! యెంతటి యఘమునైనఁ
జేసినను, దూతలను నెప్డుఁ జిదుమకుండఁ,
దగిన రీతి వైరూప్యమందంగఁజేసి,
పనుపుటే న్యాయమని విధింపఁగఁబడెనయ!” 5-58-145
అనుచు నిటులు విభీషణుం డనఁగ, నపుడు
రావణుఁడు “వీని తోఁకను రగులుచున్న
జ్వాలతోఁ గాల్చివేయుఁడు త్వరితముగ!” న
టంచు రాక్షస భటులకు నాజ్ఞనిచ్చె! 5-58-146
అప్పు డా యానతిని విని యసుర భటులు
నాదు తోఁక కట జనపనార చీర
లఁ, జినిఁగిన నూలు వస్త్రమ్ములను మిగులఁగఁ
జుట్టఁబెట్టిరి కాల్పంగఁజూచుచు వడి! 5-58-147
అటు పిదప సర్వసన్నద్ధులయిన, చండ
విక్రములయిన దనుజులు, వేత్ర, ముష్టి
ఘాతములతోడ మోదుచుఁ, గదలకుండఁ
ద్రాళ్ళతో నాదు పుచ్ఛబంధమ్ముఁజేసి,
కాల్చిరయ తోఁకఁ ద్వరితమ్ముగాను నపుడు! 5-58-148
అంత శూరులౌ దనుజులు, నట్లు కట్టఁ
బడియు, నగ్నిచేఁ జుట్టంగఁబడిన నన్ను,
పట్టణద్వారపుం జేరువకునుఁ గొంచుఁ
బోయి, ననుఁగూర్చి యఱచిరి పురపథమున! 5-58-149
అంత నాదు మహద్రూప మపుడు నేను
చిన్నగాఁ జేసి, బంధంపు స్థితిని వీడి,
పూర్వ మున్నట్టులే యయి, పొంది పరిఘ,
నా దనుజులనుఁ జంపితి నతిరయమున! 5-58-150
పిదప నేను వేగమ్ముగా నా నగరపు
ద్వారము పయికి దుమికియుఁ, బ్రజ్వలించు
నట్టి తోఁకచే, బురుజులు నటులె గోపు
రములఁ గూడిన నగరమ్ముఁ బ్రళయకాల
వహ్ని వలె దహించితి నింత భయములేక! 5-58-151
’లంకయందునుంగల సకలప్రదేశ
ములును బుగ్గియైపోయెను; బుగ్గికాని
స్థలమె లేకుండెఁ; గాన, సీతయును దహన
మయ్యు నుండు’ నటంచు భయమ్ముగలిగె! 5-58-152
’కాలెఁ లంకయ, సీతయుఁ గాలియుండు;
నరమరయె లేదు; రాముని గురుతరకృత
మంతటిని నేను నిట్టులు వ్యర్థముగను
జేసితిని’ నంచు మదిఁ దలఁచితిని మిగుల! 5-58-153
ఈ విధముగ దుఃఖాక్రాంతునై విషాద
పడియు, “జానకియె దహియింపఁబడలే" ద
టంచు నచ్చెరు వంది, కథించుచున్న
చారణుల మంగళకర వచస్సు వింటి! 5-58-154
అచ్చెరువునందఁజేసెడి యట్టి మాట
లన్ని వినిన పిదప వేగ, ’నవని సుతయ
దగ్ధయయియుండ’ దనియెడి తలఁపు, నేను
సుశకునముఁగని యభినవించుకొనినాఁడ! 5-58-155
నాదు తోఁకయె రగులుచున్నను, ననలము
నన్ను దహియింపనేలేదు! నా హృదయము
కూడ సంతుష్టితో నుండె! గాడుపులును
సురభిళమ్ములం బ్రసరించుచుండెనపుడు! 5-58-156
పూర్వ శాకున సఫల సంస్ఫురణవిదిత
సద్గుణోపేత కారణస్థ ఫల సిద్ధి
కలుగు ఋషివాక్యములచేత, ఘనముగాను
సంతసించిన హిత మనస్సహితునైతి! 5-58-157
జానకీ పునర్దర్శన సఫలతఁ గొని,
యామె యనుమతి నందియు, నా పిదప, న
రిష్ట నగమును మఱల దర్శించుకొనియు,
మిమ్ము దర్శించుకొనెడి తమియును నెసఁగ,
నప్పు డెగురుట మొదలిడితయ్య మఱల! 5-58-158
పిదపఁ బవన సుధాకర వీతిహోత్ర
సిద్ధ గంధర్వ సేవిత స్తీర్విమార్గ
మాశ్రయించియు నేనిట నంచితముగ
మిమ్ము దర్శించితయ్య సంప్రీతితోడ! 5-58-159
రాఘవుని ప్రభావముచేతఁ, బ్రస్థితమగు
మీ ప్రతాపమ్ముచేత, సంప్రీతుఁడైన
భానుజుఁడగు సుగ్రీవుని పనుపునఁ జని,
యేన యీ కార్యమును ననుష్ఠించితినయ! 5-58-160
ఇదియు నంతయు నాచేత హితకరముగఁ
జేయఁబడెనయ్య తగినట్లు స్థిరముగాను!
పిదప మీచేత శేష ముత్ప్రేరితముగఁ
జేయఁబడుఁగాక చెలులార స్థిరముగాను!” 5-58-161
[ఇది వాల్మీకి విరచిత ఆదికావ్యమైన శ్రీమద్రామాయణమ్మునకుఁ దెనుఁగు పద్యానువాదమగు మధుర రామాయణములోని సుందరకాండ మందలి యేఁబది యెనిమిదవ సర్గ సమాప్తము]
స్వస్తి
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి